Gdy nikt mnie nie słyszał,serce stanęło-smutne wspomnienie

Witam Was Kochane
Był 1 listopad.Pojechaliśmy na cmentarz do mojego Tatusia,zapaliliśmy znicz,staliśmy...wróciłam do wspomnień,przypomniałam sobie Jego uśmiech,zapach,łzy,spojrzenie;przypomniałam sobie człowieka- "anioła na ziemii",jego słowa-"Bądż sobą...","W Tobie tkwi siła","Po upadku -wstań i idż","Cierpienie to kropla morza w życiu człowieka".
Dla każdego był dobry,każdemu pomagał...i odszedł.
Wiem,że jest z nami.

Zimą miałam wypadek-poślizg,drzewo,dachowanie-wszyscy się dziwili ,że przeżyłam.Nikt nie mógł zrozumieć dlaczego ,jak wskazywały ślady opon,samochód kilka cm przed drzewem zmienił kierunek-dzięki temu nie uderzył centralnie-ja wiem!

Wracam do sedna.Z cmentarza pojechalismy do brata-pośmialiśmy się,porozmawialiśmy,powspominaliśmy-czas do domu.
Pamiętam jak wsiadłam do auta-poczułam szybkie bicie serca-zbyt szybkie,trudność w oddychaniu,wszystko zaczęło mi się rozmazywać ,zdążyłam powiedzięć:"Wojtek słabo..."Potem,już nic nie mogłam.Wojtek był przerażony-miałam otwarte oczy,w ogóle się nie ruszałam.
Słyszałam w oddali krzyk dzieci:"MAMOOO!",krzyk matki,wołanie Wojtka-NIC!


Te skarby nie wiedziały co się dzieje,z okna obserwowały(karetka stała około 20 minut) mnie.Jak to Natalka powiedziała-"Prawie wybiły szybę"

Brat stał jak wryty.Właśnie ukochany brat!Wiem,że cierpiał.Nie zapomnę,jak po odzyskaniu przytomności ,płakał i śmiał się-przytulił mnie,był i jest taki jak tata.

Przyjechało pogotowie,czułam się jabym zasypiała i budziła pod wpływem krzyku ratownika-"Proszę nie spać","Migotanie komór..."

Myślałam,że nie odzyskam już przytomności,że nie wrócę ale KTOŚ czuwał,wiem kto to był -to  mój tata podał mi swą dłoń i poprowadził w odpowiednią stronę.
 

Z tego ,co mi opowiadano na osiedlu rozgrywał się dramat.Bratanica zabrała dzieci do domu,a sama nie mogła powstrzymać się od płaczu,jak karetka mnie zabierała ,włóczyła się bez celu...
Tak nieprzytomna(Nie do końca-przecież były chwile ,kiedy słyszałam,widziałam) leżałam około trzech godzin,tyle czasu walczyłam.

Natalka-moja druga córka,przyjaciółka-piękna i mądra-nie zapomnę jej łez.

Powyżej z bratem-moim ukochanym chrześniakiem(sweterek w paski).

 Nie mówmy słów,których możemy nie cofnąć;nie zadajmy sobie bólu;złośliwość niech zostanie za drzwiami!!!Jeśli kochamy -MÓWMY-"KOCHAM"!!!

To wiele mnie nauczyło!!!Jaka wielka jest miłość dzieci,matki,brata,jego dzieci i Wojtka.
Wczoraj napisałam parę słów o docenieniu życia-STARAM SIĘ TO ROBIĆ i cieszę się nawet z jednego wosku,książki,uśmiechu dziecka może szybciej się wzruszam ,czasem boję się a wtedy chowam się w ramionach Wojtka.
WTEDY NIE CHCIAŁAM ZOSTAĆ WSPOMNIENIEM,namalowanym obrazem,fotografią.
Czy będę silniejsza?Nie wiem,może-musi minąć trochę czasu.

Z SERDUCHEM NA DŁONI
MARIKA