Taka jest moja historia...

 WITAM WAS KOCHANE!
Co robić,gdy świat wali się,życie w jednej chwili staję się nieznośne-BOLI!

Opiszę Wam moje przeżycia związane z tatą,parę wspomnień,niespójnych ale wcale mi o to nie chodzi-tu najważniejsze są uczucia!

Miałam wspaniałego ojca,który kochał całym sercem nie tylko nas-kochał ludzi.
Uwielbiał pomagać innym
Potafił nas zadziwiać.
Gdy wyjechał za granicę,mój brat miał do dyspozycji Jego auto-spowodował wypadek.Brat był tak przerażony,że podczas powrotu taty schował się w pokoju i płakał-bał się-niepotrzebnie.Tata był bardzo spokojny,otworzył walizkę i podarował Robertowi oryginalny zegarek-jakże było Jego zdziwienie-:"Jak to,rozbiłem samochód,a tata tak spokojnie daje mi jeszcze prezent?"Odpowiedź pojawiła się szybko:"Synu,jestem szczęśliwy-żyjesz"potem wziął go w ramiona.

Wojtka pokochał bardzo szybko-był szczęśliwy,że pojawił się w moim życiu.Uwielbiał z nim rozmawiać,przebywać,po prostu traktował go jak syna.
Mimo że nie miał wykształcenia,tata potrafił "czytać z twarzy"-wiedział,kiedy byłam smutna,kiedy mam problem,a wtedy wchodził do mojego pokoju-MILCZAŁ!Po prostu był!Jakże to było ważne!Zawsze wiedziałam,że nie jestem sama.

Jakże był szczęśliwy,że zostanie dziadkiem!Gdy urodził się Dawidek-płakał z radości!Pamiętam,jak dotknął go swą dłonią-maluszek uśmiechnął się-ja to widziałam i tata-nikt nie chciał uwierzyć!
Potrafił trzymać go w ramionach przez kilka godzin wpatrując się czułym wzrokiem w słodką twarzyczkę wnuka.

Czas mijał Tata wraz z mamą zawsze byli przy nas-ich miłość dawała siłę do walki(np moja choroba).Wiedziałam,że nic złego mi się nie przytrafi-przecież był ON!

 To tylko kilka wspomnień..............

Pewnego dnia,tata spytał się nas-"Dzieci,mam się poddać tej operacji?Po niej będę czuł się komfortowo,to tylko kosmetyka"Zgodziliśmy się...
Operacja powiodła się-odwiedzaliśmy Go-śmiał się,był szczęśliwy....ale podczas ostatnich odwiedzin,tata wziął mnie na bok,Jego twarz była pełna smutku,drżał..w końcu usłyszałam"Córuś wybacz...Wybacz to,co złego zrobiłem i czego nie zdążyłem zrobić"Wydawało mi się to bardzo dziwne,"jak to,On prosi mnie o Wybaczenie?To ja powinnam klęknąć i prosić ,by zapomniał to,czym go skrzywdziłam..."
W ten dzień ,poprosił Wojtka,by się mną opiekował, nie skrzywdził.Brata poprosił,by zajął się mamą,by nikt po Jego odejściu nie płakał.Ani ja,ani Wojtek,ani brat czy mama ,nie mieliśmy pojęcia co się dzieje.
Wieczorem zadzwoniła mama,powiadamiając mnie że tata został zabrany na kolejną operację.
Tata przeszedł tą operację, jakże było moje zdziwienie,gdy kilka godzin po"udanej operacji"Zadzwonił brat informując,że:"Tatę będą znowu ciąć",mimo wszystko byłam spokojna-"Skoro to trzecia operacja,to tata na pewno będzie zdrowy".
Byliśmy w trasie,gdy zadzwonił telefon Wojtka-odebrał,po czym podał mi,a ja usłyszałam"MARIOLA TRZYMAJ SIĘ -TATA NIE ŻYJE!!!!"NAJGORSZE SŁOWA W MYM ŻYCIU-zaczęłam krzyczeć,byłam pewna że im głośniej będę krzyczała,tata wróci-usłyszy moje wołanie!Pamietam-widziałam go- w garniturze,ze smutnym spojrzeniem.NIEEEEEEEEEEEEEE!
Przyjechaliśmy do Bydgoszczy,brat zbiegł z piętra,przytulił mnie mocno:"Nie mamy już taty..."Wraz z mamą czuliśmy się jak sieroty.

Wchodząc do sypialni rodziców,zauważyłam ubrania taty,w których miał wrócić...
To był najcięższy czas w mym życiu.Pożegnanie taty BOLAŁO-SERCE PĘKŁO!
Po jego stracie ,zdałam sobie sprawę jak krótkie jest życie-zbyt,by marnować je na kłótnie,jak często sami stwarzamy sobie problemy,których, jeśli tylko chcielibyśmy,nie byłoby .
Stojąc przy tacie Wojtek na głos powiedział -"Od Twego taty usłyszałem tyle dobrych słów,co od mojego nie usłyszałem przez całe życie"

Rodzice Wojtka,znajomi,powtarzali-"zapomnij,musisz żyć dalej,to przeszłość"Nie,to nie jest tak.Cieszę się,że nie posłuchałam ich.Nie tłumiłam uczuć-chciałam płakać-płakałam,chciałam krzyczeć-krzyczałam.Tata cały czas jest w mym życiu-Jego siła,miłość ,jest z nami.Oczywiście tęsknię za nim,za jego uśmiechem,żartem,słowem,dobrą radą...TATO KOCHAM CIEBIE!

Ważne w życiu jest -BYĆ SOBĄ-słuchać swego serca-ono "mówi",tylko musimy się wsłuchać.
Kocham i jestem kochana,tak jak inni mam problemy ,nawet te,których nie pokonam,ale mam dłoń-ukochaną dłoń męża i małe skarby,dla których muszę żyć.Mam brata,który zastąpił mi tatę,mamę która oddaje całe serce nam.
W życiu nie zauważamy często wielu rzeczy,nawet tych całkiem małych i nieistotnych    ale tylko wbrew pozorom.Cieszę się,że żyję.To tylko moja historia.Wiele razy wspominałam o tacie,w końcu odważyłam się i poświęciłam mu post,przecież to mój świat,jak w tytule"Świat Mariolki..."



Z SERDUCHEM NA DONI
MARIKA